Η Δ.Ε.Θ. αποτελεί αναμφισβήτητα ένα σημαντικό οικονομικό γεγονός και αφορά την κορυφαία συνάντηση των παραγωγικών τάξεων με τον Πρωθυπουργό και τους πολιτικούς αρχηγούς. Ουσιαστικά, είναι μια εξομολόγηση εκατέρωθεν για ό,τι δεν έγινε και για όσα θα μπορούσαν να γίνουν.
Τα τελευταία δώδεκα χρόνια έχουν πραγματικά αλλάξει ριζικά τον επιχειρηματικό και εμπορικό χάρτη. Η οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας, οι συνέπειες της πανδημίας, αλλά και η κρίση πληθωρισμού και ενέργειας που μας δοκιμάζουν τους τελευταίους μήνες, έχουν διαμορφώσει ένα δύσκολο περιβάλλον για το επιχειρείν.
Το ελληνικό εμπόριο που ανέκαθεν στηρίζει την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας μας, σήμερα λειτουργεί κάτω από ασφυκτικές πιέσεις που αποτελούν ίσως το μεγαλύτερο εμπόδιο προς την ανάκαμψη. Οι εκτιμήσεις των ειδικών για την επιδείνωση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, αλλά και οι νέες αυξήσεις των τιμών του φυσικού αερίου, δημιουργούν αλυσιδωτές επιπτώσεις σε βιομηχανία, επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
Η ενεργειακή κρίση που μαστίζει την Ελλάδα και την Ευρώπη πρέπει να αντιμετωπιστεί με μια «αντεπίθεση» με λύσεις – τομή και ένα ολοκληρωμένο σχέδιο.
Η πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού, η καλή πορεία του τουρισμού και η θετική πορεία του ρυθμού ανάπτυξης συνηγορούν ώστε το τελευταίο τετράμηνο του έτους να ξεδιπλωθεί μια επιθετική πολιτική στήριξης της οικονομίας. Τα μέτρα στήριξης οφείλουν να είναι ουσιαστικά, αποδοτικά και στοχευμένα, με προσεκτικό βηματισμό λόγω των πληγών που ταλανίζουν την οικονομία, της χώρας μας, όπως το υψηλό χρέος.
Καθώς οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αποτελούν την κινητήριο δύναμη της οικονομίας με σημαντική συνεισφορά στο ΑΕΠ, απαιτείται συνεχής εκσυγχρονισμός με αρωγό το νέο ΕΣΠΑ και το Ταμείο Ανάκαμψης.
Βασικοί στόχοι πρέπει να είναι η μείωση των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών. Παρά τις μέχρι τώρα μειώσεις, συνεχίζουμε να έχουμε ένα δαιδαλώδες φορολογικό σύστημα με υψηλούς φορολογικούς συντελεστές και έναν συντελεστή ΦΠΑ, στους τρεις υψηλοτέρους της Ε.Ε. Επιπλέον, αποφάσεις για κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης και του τέλους επιτηδεύματος είναι καλοδεχούμενες, δεν φτάνουν όμως για να στηρίξουν τις επιχειρήσεις και να αναβαθμίσουν το επενδυτικό ενδιαφέρον.
Παράλληλα με την ενεργειακή κρίση, ο πληθωρισμός στην Ελλάδα και στην Ευρώπη είναι ορατός στο πορτοφόλι των καταναλωτών. ΄Ετσι, μονόδρομο αποτελεί και η έμπρακτη στήριξη των νοικοκυριών, ιδιαίτερα των πιο αδύναμων.
Είναι η στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση δοκιμάζεται για το αν μπορεί χωρίς ημίμετρα να αντιμετωπίσει τους μεγάλους κίνδυνους ώστε να μην χειροτερέψουν τα πράγματα για την επιχειρηματικότητα, την βιομηχανία, τον τουρισμό, την πρωτογενή παραγωγή, τις κοινωνίες.
Είναι η στιγμή σε αυτή τη Δ.Ε.Θ., όπου τα ελληνικά κόμματα έχουν την υποχρέωση να πάψουν τις άγονες αντιπαραθέσεις και να συνεργαστούν σε ένα εθνικό σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης, μιας κρίσης που σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη, για την χώρα μας δεν είναι η πρώτη την τελευταία δεκαετία.
